De Standardized Mortality Ratio (SMR) is het totaal aantal geobserveerde sterfgevallen gedeeld door het totaal aantal verwachte sterfgevallen in het ziekenhuis, eventueel voor een specifieke patientengroep, in een bepaalde periode. Het verwachte aantal sterfgevallen wordt bepaald met behulp van het voor Nederland geijkte APACHE IV model, dat op basis van belangrijke patiënt gegevens zoals demografie (leeftijd en geslacht), opnamediagnose, comorbiditeit en fysiologische bepalingen een sterftekans voor individuele patiënten berekent. De optelling van alle individueel voorspelde sterftekansen resulteert in het totaal aantal verwachte sterfgevallen in een bepaalde periode voor een betreffende IC.

De voor Nederland geijkte SMR van een IC kan puur door ‘ toeval’ iets lager of hoger dan 1 uitvallen zonder dat er sprake is van een structureel en duurzaam aanwezige oorzaak. Een geijkte SMR boven de 99,8%-CL wordt geïdentificeerd als een IC met waarschijnlijk een structurele oorzaak of tekortschietende kwaliteit die de verhoogde sterfte verklaart. Dit vraagt dus zeker om nader onderzoek naar mogelijke oorzaken bij de betreffende IC. De control limits moeten echter niet gezien worden als harde grenzen tussen ‘toeval’ en ‘aanwezigheid van structurele oorzaken of tekortschietende kwaliteit’ maar als zones van toenemende waakzaamheid. Omdat de grens tussen ‘toeval’ en ‘aanwezigheid van structurele oorzaken of tekortschietende kwaliteit’ niet met zekerheid en in harde getallen vast te stellen is, moeten funnelplots altijd voorzichtig geïnterpreteerd worden. De kans dat een IC zonder ‘aanwezigheid van structurele oorzaken of tekortschietende kwaliteit’ een geijkte SMR boven of onder de CL heeft is 5% bij de 95%-CL en 0,2% bij de 99,8%-CL. Aan de andere kant, een IC die in achtereenvolgende kalenderjaren een licht verhoogde geijkte SMR binnen de 99,8%-CL (of 95%-CL) heeft, kan de ‘aanwezigheid van structurele oorzaken of tekortschietende kwaliteit’ betekenen ondanks dat de waarde van de geijkte SMR binnen de 99,8%CL ligt. Om een goed beeld te krijgen van de sterfte op een IC, dienen de geijkte SMR’s in de voorafgaande kalenderjaren dus ook betrokken te worden bij de beoordeling. Bij de berekening van de bandbreedte van de funnel is rekening gehouden met heterogeniteit in de SMR tussen ziekenhuizen die niet door verschillen in case-mix veroorzaakt wordt, maar ook onvoldoende wordt ondervangen door de variantie in het model. Door een zogenaamde factor voor overdispersie toe te voegen, wordt toegestaan dat de variantie iets groter wordt en daarmee de CL iets opgerekt worden. Het doel is om te voorkomen dat de sterfte in een bepaalde IC als gevolg van ontoereikende case-mix correctie te snel als structureel verhoogd of verlaagd wordt gekwalificeerd.